Miód pszczeli
Miód pszczeli
W Polsce miód jest traktowany raczej jak lekarstwo a nie jak produkt spożywczy. Spożycie roczne miodu w naszym kraju to zaledwie 0,6 kg na osobę i rośnie (w 2007 roku było to zaledwie 0,3 kg) na osobę. A na przykład w Austrii – 2 kg. Wrogowie wszystkiego, co słodkie krytykują miód na równi z cukrem. Tymczasem ten produkt – dzięki zawartości cukrów prostych – jest bardzo łatwo przyswajalny przez organizm i naprawdę dobrze mu służy. Jeżeli nie jesteśmy więc uczuleni na miód i nie ma innych przeciwwskazań, powinniśmy go używać zamiast cukru.
Jak wybierać miód?
Wśród miodów wyróżnia się nektarowe, produkowane przez pszczoły z nektaru kwiatów i pyłków kwiatowych. Spadziowe ze spadzi iglastej lub liściastej (w wytwarzaniu miodów spadziowych oprócz pszczół mają swój udział także mszyce i czerwce). Miody różnią się barwą, smakiem, zapachem oraz ilością składników mineralnych i enzymów. Za najbardziej wartościowy uważa się miód spadziowy, gdyż zawiera najwięcej enzymów, składników mineralnych i inhibiny.
Jak wskazują okresowe badania PIH, ¾ miodów sprzedawanych w naszych sklepach ma niewiele wspólnego z naturalnym miodem pszczelim. Okazuje się, że najwięcej bezwartościowych substytutów pochodzi z prywatnych pasiek. W badanych próbkach często jest kwestionowana zbyt niska zawartość cukrów prostych, i zbyt wysoka zawartość sacharozy, czyli zwykłego cukru buraczanego.
Jaki miód jest pewny?
Stwierdza się też brak, lub zbyt niską zawartość enzymów oraz podwyższony poziom HMF, co jest charakterystyczną wadą miodów podgrzanych do zbyt wysokiej temperatury, lub „wzbogacanych” enzymem rozkładającym cukier. Lepszą jakością wykazują się miody pochodzące z działających od lat pasiek i spółdzielni pszczelarskich, poddających miód wnikliwej kontroli i używających profesjonalnych urządzeń do podgrzewania i rozlewania. Wybierając więc miód w sklepie, nie kierujmy się tylko niską ceną.
Szukajmy miodu ze znanego źródła, dokładnie czytajmy etykiety na słoikach. Najlepiej zaś wyszukać sobie takie źródło pozyskiwania miodu, które jest przez nas sprawdzone i korzystać z niego przede wszystkim. Ja po miód jeżdżę ponad trzysta kilometrów, i zapewniam Was, że różnica w jakości miodów w pełni uzasadnia te podróże. Warto wiedzieć, że miody powinny po pewnym czasie skrystalizować, czyli scukrzyć. Proces ten następuje najszybciej w miodzie rzepakowym.
Czy miód pszczeli jest lekarstwem?
Miodowi przypisuje się szerokie właściwości lecznicze. Medycyna ludowa zaleca stosowanie różnych rodzajów miodu na różne schorzenia: na przeziębienie – miodu lipowego, na dolegliwości żołądkowe – miodu akacjowego, a na anemię i miażdżycę – spadziowego. Zdaniem pszczelarzy miód zwiększa odporność organizmu, hamuje rozwój zakażeń dróg oddechowych, ma działanie napotne, przeciwzapalne i bakteriostatyczne. Wzmaga aktywność gruczołów ślinowych, produkujących enzymy niezbędne w trawieniu, a zawarte w nim kwasy organiczne, sole mineralne i enzymy powodują szybsze i łatwiejsze trawienie pokarmów. Lekarze jednak na ogół nie podzielają w pełni tych entuzjastycznych opinii o właściwościach miodu.
Miód pszczeli prawdziwy, czy sfałszowany?
Autor: Krystyna Sapryk
Jak przechowywać miód pszczeli?
Krystalizacja, wbrew powszechnej opinii, jest świadectwem dobrej jakości miodu, a nie jego zafałszowania. Jednak, znając upodobania konsumentów, niektórzy właściciele ogrzewają miód do temperatury powyżej 60°C, uniemożliwiając jego późniejszą krystalizację. Miód staje się przegrzany (enzymy ulegają wtedy zniszczeniu, miód przestaje „żyć” i staje się mniej wartościowy). Za niepełnowartościowy uważa się też miód rozwarstwiony.
Miód najlepiej przechowywać w suchym miejscu, pozbawionym obcych zapachów, w temperaturze 10—20°C, w szczelnie zamkniętych pojemnikach, gdyż produkt ten bardzo łatwo absorbuje z powietrza parę wodną i zapachy. Nie należy trzymać miody w miejscu silnie nasłonecznionym i zbyt ciepłym, ponieważ traci on wtedy swoje właściwości bakteriostatyczne. Miód, jako produkt o odczynie kwaśnym, łatwo wchodzi w reakcje z niektórymi metalami, tworząc szkodliwe dla zdrowia związki.
Przechowywanie
Nie należy więc trzymać go w naczyniach blaszanych, z mosiądzu, brązu, miedzi i cynku. Miód „nie lubi” też niektórych tworzyw sztucznych. Zatem najwłaściwszym opakowaniem dla miodu będą szklane słoiki oraz naczynia emaliowane, gliniane lub kamionkowe. Może się zdarzyć, że miód zacznie fermentować, chociaż był odpowiednio przechowywany. Najczęstszą tego przyczyną jest zbyt duża zawartość wody, świadcząca o niedojrzałości miodu. Taki produkt nie nadaje się do przechowywania, należy go jak najszybciej zużyć.
Jak sprawdzić, czy miód jest sfałszowany?
Domowym sposobem jest trudno sprawdzić, czy miód nie jest podrobiony. Dobrej podróbki nie można bowiem poznać ani po smaku, ani tym bardziej po kolorze. Bo miody mają całą paletę odcieni barw i smaków. Sami możemy na przykład sprawdzić, czy miód nie zawiera skrobi. W tym celu rozpuszczamy łyżeczkę miodu w połowie szklanki wody i gotujemy około 5 minut. Potem studzimy i łączymy z 1—2 kroplami jodyny. Jeżeli płyn zmieni barwę na niebieską lub czarną, to znaczy, że był wymieszany z mąką ziemniaczaną. W pewnym stopniu o wartości miodu świadczy jego ciężar właściwy.
Litr dobrego, dojrzałego miodu powinien ważyć 1,42÷1,44 kg. Istnieją oczywiście pewniejsze metody sprawdzanie właściwości miodu, ale są one możliwe tylko w warunkach laboratoryjnych. Wniosek stąd, że najpewniejszą metodą jest zaopatrywać się u znajomego, uczciwego pszczelarza albo kupować produkty z atestem laboratorium ogrodniczo—pszczelarskiego. Dla dociekliwych – link do:
Badanie miodu w warunkach domowych.
