Skórka pomarańczowa smażona

Przepis Staropolski

Wybrać ładne pomarańcze z grubymi skórkami, pokroić je na sześć części i delikatne obierać, żeby nie porozrywać. Jeżeli kto zbiera do smażenia przez jakie 10 dni skórki, trzeba je kłaść w garnek z zimną wodą, zmieniając ją codziennie. Następnie w rondlu zalać wodą i gotować kilka godzin, nie mniej jak 4, nie dłużej jak 5, stosownie do ognia i ilości skórek, póki nie będą zupełnie miękkie. Nie można gotować w żelaznym garnku, bo tracą kolor, robią się czarne i brzydkie. Gdy są miękkie, odlać wodę, a skórki, włożywszy do miski, zalać zimną wodą. 

Na trzeci dzień skórki odcedzić, dobrze osączyć na przetaku, do syropu dodać cukru, znowu po 1 kg na każdy kg skórek, nie dolewając już wody, a gdy się już wygotuje do gęstości, zalać gorącym syropem.

Tak przyrządzone, chowa się w słojach obwiązanych papierem w spiżarni lub suchej piwnicy, dopiero gdy chcemy je mieć na sucho, wyjąć, ile potrzeba z syropu, rozłożyć na przetaku i pozostawić w spokoju na 12 godzin. Wziąć świeżego cukru, zamoczyć w wodzie tyle tylko, ile przyjmie w siebie, zrobić gęsty syrop, czyli konserwę, którą się próbuje w następujący sposób: widelec umoczyć w gotującym się syropie i dmuchnąć w powietrze, jeżeli będą z niego lecieć piórka, czyli nitki cukrowe, to właśnie już cukier jest dobry. Wrzucić skórki, mieszać na ogniu 3 minuty, zdjąć z ognia i mieszać, aż cukier zacznie stygnąć, wtedy wyjmować widelcem na rzadkie druciane sito, najlepiej zaś na rzadką siatkę z drutu, na nóżkach opartą. Nie trzeba je osuszać, bo same natychmiast obsychają. Można użyć połowę tego syropu, w którym były smażone, z dołożeniem świeżego cukru, nigdy jednak nie będą tak białe. Świeżo zrobione są najlepsze, gdy leżą dziesięć dni lub więcej, zsychają się bardzo.