Śledzie Reginy
Śledzie Reginy.
Śledź należy do naszych najpopularniejszych ryb jadalnych. Również zaliczane do tej samej rodziny również sardynki, sardele, znajdują wielu amatorów, zwłaszcza że można przyrządzić je na liczne sposoby. W naturze wszystkie one żyją w ławicach i żywią się planktonem. Wszystkie ryby z rodziny śledziowatych mają tłuste mięso.
Śledzie łowiono już w VII wieku, ale duże znaczenie gospodarcze zyskały one w późnym średniowieczu. Handel śledziami ugruntował wtedy dobrobyt północnych nadmorskich regionów Europy, ponieważ w okresach postu popyt na rybę wzrastał na całej powierzchni naszego kontynentu. Śledzie konserwowane solą miały przedłużoną trwałość, można więc było przewozić je nawet do bardziej odległych krajów.
W XVIII i XIX wieku śledzie stanowiły “strawę ubogich”, zasoby tej ryby były wówczas duże, co wpływało na jej niską cenę. Śledź Atlantycki żyje w wodach Morza Północnego, Bałtyku oraz północnego Atlantyku. Spokrewniony z nim śledź pacyficzny, popularny jest w rejonie północnej części Oceanu Spokojnego. Śledzie żyją do wieku 10 lat, osiągają długość do 40 cm i wagę do 800 g. Przeciętna waga śledzia, to jednak tylko 250 g.
Składniki:
- 1 kg solonych śledzi,
- 4 cebule,
- 1 szklanka oleju sojowego,
- 15 dag koncentratu pomidorowego,
- 10 dag rodzynków,
- 2 łyżki cukru,
- szczypta kwasku cytrynowego lub łyżeczka soku z cytryny,
Przygotowanie:
- Śledzie wymoczyć, po czym pokroić na dzwonka.
- W rondelku rozgrzać olej, zeszklić pokrojoną w talarki cebulę, dodać koncentrat pomidorowy, cukier, sok z cytryny, a na koniec – namoczone oraz osuszone rodzynki zagotować mieszając.
- Odstawić pastę z ognia.
- Dzwonka śledzi ułożyć przekładając ostudzoną pastą.
- Podawać następnego dnia.