Ogórki kiszone

Z ogór­ków moż­na przy­go­to­wy­wać mnó­stwo prze­róż­nych prze­two­rów, cho­ciaż zwy­kle się je tyl­ko kisi. Ki­sić moż­na becz­kach, sło­jach, a na­wet – jak to ro­bię czę­sto go­spo­dy­nie wiej­skie – w wor­kach z fo­lii. Po­nad­to, moż­na przy­go­to­wać np ogór­ki kon­ser­wo­we, róż­ne mi­ze­rie, czy inne sa­łat­ki. Z doj­rza­łych, żół­tych ogór­ków spo­rzą­dza się tzw. pła­ty pi­kle. 

Ogór­ki moż­na chociażby ki­sić do szyb­kie­go spo­ży­cia i na dłu­gie prze­cho­wy­wa­nie. Prze­zna­cza się do tego celu róż­ne od­mia­ny, acz byle nie szklar­nio­we, a po­nad­to nie dłuż­sze niż 8 -12 cm. Tyl­ko od­mia­ny «De­li­ka­tes» moż­na ki­sić wy­jąt­ko­wo dłu­gie, bo 12, a na­wet 18 cm.

Po­win­ny być nie­doj­rza­łe, zie­lo­ne, twar­de, raczej pro­ste i fo­rem­ne, jędr­ne, zdro­we, nie uszko­dzo­ne oraz o sła­bo wy­kształ­co­nej ko­mo­rze na­sien­nej. Naj­lep­sze będą ogór­ki z “wła­sne­go ogród­ka”, czy z dział­ki. Do­bie­ra­my je mianowicie wiel­ko­ścią i gru­bo­ścią. 

Zbie­ra­my je rano, kie­dy rosa obe­schnie, pierw­sze zbio­ry wy­ko­rzy­stu­je­my na po­trze­by bie­żą­ce, do­pie­ro póź­niej­sze prze­zna­cza się na dłuż­sze prze­cho­wy­wa­nie. Na­le­ży ki­sić jak naj­śwież­sze, po zbio­rach. Prze­trzy­my­wa­ne, tra­cą ostatecznie swo­je wła­ści­wo­ści sma­ko­we, od­żyw­cze, rów­nież swą jędr­ność.