Desery budynie

W różnych publikacjach na temat racjonalnego żywienia tyle napisano na temat fatalnego wpływu cukru i tłuszczu na zdrowie oraz na kondycję człowieka, iż każdy światły człowiek w związku z tym, na samo hasło głośno krzyczy: «Apage Satanas!». Trzeba jednak stanąć w obronie wyklętych deserów, budyniów i wypieków. 

• Po pierwsze argumentem niech tu będzie odkrywcza myśl naszego narodowego mędrca – Boya-Żeleńskiego, który ostrzeżenia o szkodliwości nałogu palenia odpierał argumentem – Życie w ogóle jest szkodliwe.
• Po drugie nie namawiam do przesady tak w serwowaniu, jak i w konsumpcji wszelkich słodkości.
• Po­ trzecie deser deserowi nierówny. Może obfitować w cholesterolotwórcze tłuszcze i ociekać cukrem, lecz sporządzone na bazie owoców satysfakcjonować będzie bogactwem witamin, soli mineralnych i cennych mikroelementów. 
• I wreszcie ostatni argument: desery i budynie to chluba naszej tradycyjnej tysiącletniej kultury. Łatwo ją roztrwonić, trudniej przystosować do współczesnych potrzeb konsumenta. Pielęgnujmy ją zatem dla pożytku i kondycji tak ciała, jak i ducha. 

1. Budynie gotuje się w zamkniętej formie, lub też w garnku ze szczelną pokrywą.
2. Naczynie do gotowania budyniów należy wysmarować tłuszczem i wysypać tartą bułka.
3. Po włożeniu masy budyniowej do naczynia wstawia się je do naczynia z wrzącą wodą sięgającą do ¾ wysokości formy.
4. Naczynie z wodą nakrywa się.
5. Wodę doprowadza się do wrzenia i gotuje w niej budyń przez około 45 minut.
6. Budynie lekkie, np. z piany, z ciasta ptysiowego podaje się gorące, inne, jak serowy, orzechowy, makowy można podawać też na zimno.
7. Budynie podaje się ze słodkimi sosami lub smażonymi sokami.